Dijk en Waard vol liefde: 18 echtparen vieren huwelijksjubileum

Met de burgemeester en wethouder Gerard Rep die deze keer ook van de partij was, deelden ze hun geheimen voor een lang en gelukkig huwelijk. Wij hebben de verhalen van hun liefde opgetekend – hoe hou je het zestig jaar leuk met elkaar?

Het echtpaar Steenbeek-Apeldoorn heeft met het gezin heel wat mooie herinneringen gemaakt in het zonnige Spanje. Vijftien jaar lang hadden ze daar zelfs hun eigen appartement en nadat ze het verkochten, bleven ze dit huren. Hun huwelijksjubileum vierden ze er ook, samen met alle kinderen en kleinkinderen. Naast Spanje speelt ook muziek een belangrijke rol in het leven van dit echtpaar. “Ik heb als drummer altijd muziek gemaakt en heb een carrière gehad in de muziekinstrumenten, waaronder verkoop van Gibson gitaren. Met onze band traden we door het hele land op en vanwege ons brede repertoire werden we gevraagd voor sjiek publiek op het Muiderslot tot een oergezellig optreden op het woonwagenkamp.” Na optredens werd er gedanst en daar ontmoette hij zijn bruid Marjan. “Ze beet tijdens het schuren in mijn oorlelletje”, lacht hij. Zij lacht ook en houdt verder wijselijk haar mond. Het heeft blijkbar gewerkt want zestig jaar later is dit stel nog steeds erg gelukkig met elkaar. “Veel lachen en leuke dingen met elkaar doen”, onthult mevrouw hun geheim. “Onze kinderen zeiden laatst dat wij een voorbeeld voor hun zijn. Een groter compliment kun je niet krijgen!” 

Dit echtpaar uit Heerhugowaard ontmoette elkaar op de kermis in 't Veld. “Ik heb tweelingbroers en die concludeerden: jij hebt nog geen vriendje, dus die namen me mee naar die kermis”, lacht mevrouw. Ze ontmoette haar ware Piet en zestig jaar later vieren ze hun huwelijksjubileum. De kracht van hun lange huwelijk? “Elkaar de ruimte geven om te blijven ontwikkelen”, zegt meneer ferm. “Tiny was als jonge meid erg verlegen. Ze was bang van mensen én van water.  Ze heeft zich na de geboorte van onze vier kinderen ontwikkeld tot vrijwilligster die computercursussen gaf. Dat heeft ze maar liefst twintig jaar gedaan. Ze is nog steeds behendig op de computer en maakt de mooiste dingen. De uitnodiging voor hun huwelijksfeest heeft ze zelf ook op de computer ontworpen. En die angst voor water? “Binnen een jaar behaalde ze haar zwemdiploma A én B”, vertelt meneer vol trots over zijn echtgenote. Die op haar beurt ook veel respect heeft voor haar Piet. “Hij heeft ook altijd veel vrijwilligerswerk gedaan na zijn pensioen. En heeft mij altijd erg gestimuleerd om te ontwikkelen, ook toen de kinderen klein waren.” Samen gaan ze nog steeds graag op pad. "We zijn nog steeds heel gelukkig met elkaar.”   

Op 7 mei 1965 trouwde dit stel, zij Amsterdamse, hij afkomstig uit Medemblik. Ze waren enorm jong toen de liefde opbloeide, hij was 16, zij nog maar 15. “We ontmoetten elkaar via mijn broer, die zat bij hem in de klas”, vertelt mevrouw. Omdat ze zo jong waren, en door vrij strenge ouders, zagen de geliefden elkaar jarenlang alleen met familie erbij, en van afspraakjes was geen sprake. Ook sliepen ze altijd in aparte slaapkamers. Toch hield hun liefde stand, en op vierden ze onlangs hun zestigjarig jubileum. “We zagen elkaar in het begin ook niet zo vaak doordat ik eerst in dienst moest”, memoreert meneer. Na militaire dienst werkte hij eerst een aantal jaren in een kruidenierswinkel en in 1974 ging hij bij de Hoogovens werken. "In maart 1975 kregen we via Hoogovens een huurwoning in Heerhugowaard. We wonen hier dus al weer heel wat jaartjes en we voelen ons echte Heerhugowaarders." Mevrouw vult aan: "Ik heb nooit heimwee gehad naar Amsterdam, ik vond het hier meteen heerlijk en genoot van de rust! We hebben hier een goed leven.”  

Het echtpaar van der Molen-Konijn komt oorspronkelijk uit Noord-Scharwoude, waar mevrouw in de Oosterstraat woonde. “Er is sindsdien veel veranderd in die straat hoor!", vertelt mevrouw, die een bijzondere verschijning is met haar paarse blouse en knalrode lippen. “Ze bewaart goede herinneringen aan die Langedijkse tijd en ze komen er ook nog regelmatig. ”Mijn zus en broer wonen nog steeds in de Oosterstraat”, vertelt ze. Inmiddels woont het paar echter alweer zestig jaar in Heerhugowaard, waar ze ook hun huwelijkscarrière zijn begonnen. Ze ontmoetten elkaar, zoals zo veel andere generatiegenoten, tijdens het dansen. “En dat kon hij altijd goed hoor”, lacht mevrouw. Toen ze drie jaar verkering hadden konden ze een huis kopen via de werkgever van meneer. Daar hebben ze twintig jaar gewoond, totdat ze een boerderij konden kopen aan de Rustenburgerweg met zeeën van ruimte. “Dat was ideaal, ook omdat we paarden hielden voor onze twee dochters.” Het geheim van hun huwelijk? Mevrouw kijkt haar man liefdevol aan en zegt: “Het is gewoon een ontzettende lieverd. Ik mocht altijd alles, hij vond alles goed. Ook de kinderen zeggen altijd: we hebben pap nog nooit boos gezien.” Hij vult aan: “Je moet ook je eigen ding blijven doen en elkaar de ruimte geven. Dan hou je het lang vol.” 

Dit stel trouwde op 29 april 1965: meneer in jacquet met hoge hoed en glanzen gepoetste schoenen en mevrouw in een prachtige trouwjapon. “Het was een prachtige dag”, weet mevrouw nog goed, met een mooi afsluitend feest in een lokaal cafeetje. Hoe ze elkaar ontmoetten? “Het was 1 november 1959 en ik was bij mijn vrienden op bezoek, toen zij met een vriendin binnenkwam.  Binnen een half uur zat ze bij me op schoot”, lacht hij. Mevrouw knipoogt, dit verhaal heeft hij al heel wat keren verteld. Ze hadden vijf jaar verkering totdat ze via meneers werkgever De Hoogovens, hun eerste woning konden huren in Alkmaar. Een paar jaar kater kochten ze een huis in Heerhugowaard en stichtten hun gezin. Het echtpaar is nog in goede gezondheid en behoorlijk actief. Beiden zijn ze jarenlang actief geweest bij tafeltennisvereniging DOV in Heerhugowaard en Kees heeft zelfs getafeltennist totdat hij 82 jaar oud was! Nog niet zo heel erg lang geleden stopte Kees daar officieel mee. Wel is hij nog steeds inzetbaar voor allerlei hand- en spandiensten, zoals de inkoop en de bar, en bekleedde er functies van secretaris tot onderhoudsman. Daarvoor werd hij in 2011 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Maar ook Ank is ruim veertig jaar verbonden geweest aan deze club, waar ze samen met haar zus Tien de trouwe schoonmaaksters waren. Als echtpaar draaiden ze daarnaast vele bardiensten. De zussen kregen in 2023 voor al hun inspanningen de Zilveren Reiger uitgereikt. “Vrijwilligerswerk houdt je jong”, besluit mevrouw. ”En het brengt je ontzettend veel." 

Een voorbeeld is het echtpaar Vredenburg-Hos. Zij ontmoetten elkaar tijdens het dansen en vonden elkaar pas echt op het toneel. Zij was speler, hij werd regisseur en zo hebben ze samen heel wat stukken samengespeeld, zelfs semiprofessioneel. Hun devies? “Tot 10 leren tellen. En soms is tot 3 al genoeg.”

Voor het echtpaar Koning-Van Tiel was afstand het geheim van een lang en fijn huwelijk. Klinkt onaardig, maar meneer was jarenlang internationaal vrachtwagenchauffeur voor Van den Heerik en dan zie je elkaar nou eenmaal niet zo vaak. Gelukkig ging mevrouw ook wel mee op reis, ook toen hij na zijn pensionering bleef rijden op de hulptransporten naar Roemenië. “Zo kon ik de verhalen die hij mij altijd vertelde, zelf ook meemaken.”