Van financiële problemen naar een nieuwe start
De 45-jarige Z.N. uit Heerhugowaard is alleenstaand, moeder van drie kinderen en na jarenlang struggelen vanaf januari 2026 officieel uit de schulden. Haar verhaal over hoe ze daar is terechtgekomen en hoe ze er op eigen kracht weer is uitgeklommen, wil ze graag delen. Maar wel anoniem. Haar naam is bekend bij de redactie.
Schaamte maakt het moeilijk om hulp te vragen
“Waarom anoniem? Omdat het hebben van schulden voor mij gelijkstaat aan een groot gevoel van schaamte. Ook al is mijn situatie veroorzaakt door een relatie met iemand die door zijn psychische gesteldheid ons hele gezin in de ellende stortte. Ik kan er wat dat betreft niet heel veel aan doen, maar toch voel ik mij enorm schuldig naar mijn kinderen. Want als ik eerder onder ogen had gezien dat deze relatie giftig was….”
Geen ijsje
Na haar scheiding bleef Z achter met drie kinderen en een berg schulden. En er was jarenlang nauwelijks genoeg geld voor brood op de plank, laat staan voor vakantie of een kinderfeestje. En als er een fiets stuk ging, was dat een ramp. “De zomervakantie vond ik het moeilijkst. Niet als het eenmaal zover was — mijn kinderen waren gewend om veel buiten te spelen en naar de speeltuin of een recreatiemeer is gratis — maar voorafgaand wordt er altijd gevraagd waar je naartoe gaat en delen kinderen met elkaar hun vakantieplannen. Met de auto naar Frankrijk of het vliegtuig naar Italië: het lijkt voor iedereen zo vanzelfsprekend. Ik kon mijn kinderen niet eens op een ijsje trakteren, want dat geld had ik hard nodig voor noodzakelijke boodschappen.”
Trauma
Het is een trauma dat Z moet verwerken en waardoor ze ook in de bijstand is geraakt. Maar nu het einde van deze donkere tunnel in zicht is, durft ze ook weer naar de toekomst te kijken. “Ik wil alle kennis en ervaring die ik heb opgedaan heel graag gebruiken om anderen vooruit te helpen. Ik doe dat al op de school van mijn kinderen door open te staan voor vragen van andere ouders. Vroeger was ik gesloten en hield ik mijn zorgen binnenshuis. Dat heeft me helemaal niets gebracht. Erger nog: de schaamte weerhield me er letterlijk van om te helen. Ik heb veel geleerd door open te staan, door eerlijk te zijn en door vragen te stellen. Ik hoor veel, maar zie nog meer. Soms kun je iemand meteen helpen door een telefoonnummer te geven van bijvoorbeeld Jeugdfonds Sport & Cultuur, of door iemand door te verwijzen naar Zaffier of Schuldhulpmaatje. En soms plant je alleen een zaadje bij iemand. Dan weet je: die is er nu nog niet aan toe, maar later weten ze mij te vinden.”
Mantelzorger
Naast de zorg voor haar kinderen is Z ook mantelzorger voor haar 81-jarige vader. Haar moeder is overleden, en die heeft ze ook tot het laatst verzorgd. Na haar scheiding is ze bij haar ouders ingetrokken en woont ze met haar twee jongste kinderen nog steeds bij haar vader in. “Toen ik genoodzaakt was om bij mijn ouders in te trekken doordat ik op straat stond met drie kinderen, voelde dat als falen. Maar nu ik de zorg voor mijn vader heb, en mijn moeder tot haar sterven kon verzorgen, komt dat heel goed uit. Ik vind het heel fijn dat ik dit voor hem kan doen.”
Supporter
Door haar eigen situatie doet ze er alles aan om haar kinderen verder te helpen in het leven, om doelen te bereiken die soms onmogelijk lijken. “Ik ben hun grootste supporter. Ze hebben alle drie een rugzakje waardoor leren niet altijd even makkelijk gaat, maar laat niemand je ooit vertellen dat je iets niet kan. Mijn oudste dochter heeft zich met veel moeite door het mbo geworsteld en volgt nu de hbo-opleiding Social Work aan de HVA in Amsterdam. Wat ben ik daar trots op! De middelste is een doener. Hij is nu vijftien en wordt een echte bruggenbouwer, letterlijk en figuurlijk. De jongste is elf en supercreatief. Ook zij vindt haar weg, daarvan ben ik overtuigd.”
Eerste stap
Op het schoolplein hoorde Z een andere moeder praten over de Voedselbank. Dat je daar eten kon krijgen als je onder een bepaalde inkomensgrens zat en dat er zelfs verse groentes en brood werden uitgedeeld. “Het duurde daarna nog een jaar voordat ik de stap durfde te zetten en me daar aanmeldde. Er ging een wereld voor me open. Ook omdat ik daar weer mensen ontmoette die me verder hielpen en me aanspoorden om mijn schulden aan te pakken en uit deze put te klimmen.”
‘Vraag om hulp’
Stukje bij beetje kreeg Z haar eigenwaarde en haar leven terug. In januari 2026 kan ze officieel uit de schuldsanering en met een schone lei verder. “Aan iedereen die in een soortgelijke situatie zit wil ik zeggen: vraag om hulp! Er is genoeg mogelijk, en zelfs als je situatie uitzichtloos lijkt, denkt iemand met je mee om tot een oplossing te komen. Bel de gemeente, kijk op de website van Zaffier of neem contact op met instanties zoals de Voedselbank of Jeugdfonds Sport & Cultuur, maar blijf niet met al je zorgen zitten!”